رهبران گرامی، رهروان واقعی، اسوه‌های استوار، مقاوم و فصیح روزهای سخت، السلام علیکم ورحمة الله وبرکاته

چه بسیارند کسانی که آزاده‌اند ولی آزاد نیستند و چه فراوانند آنانی که آزادند اما آزاده نیستند، سروران گرامیم اینک محاکمه شما کم کم با تولد پیامبر اکرم (ص) در ماه ربیع تقارن پیدا می‌کند. امید است که این دادگاە فرمایشی، سرآغاز فصل نوینی از خوشی‌ها در ایام این ماه باشد و از این اتفاقات جریانی و اندیشه‌ای صورت پذیرد که کاخ کسری و ایوان مداین به لرزه درآید و آتش آتشکدەی ظالمان بی‌رونق گردد و خاموش شود. 

 زمانی که شما را از پله‌های دادگاه برای محاکمه می‌آوردند مشغول مطالعەی سطرهایی از زندگی دانشمند بزرگ اسلام، شیخ الاسلام ابن تیمیه بودم درست آن زمان که وی را به زندان به داخل قلعه می‌بردند. ایشان وقتی به دیوارهای قلعه و زندان می‌نگریست این آیه از قرآن در سورەی حدید را می‌خواند: «فَضُرِبَ بَینَهُم بِسورٍ لَهُ بابٌ باطِنُهُ فِیهِ الرَحمَةُ وَ ظاهِرُهُ مِن قِبَلِهِ العَذابُ» با صدای رسا می‌گفت: دشمنان چه کار می‌توانند بکنند که بهشت من در وجود من است به هرجا بروم همراهم است و از من جدا نمی‌شود. زندانم خلوتگاه و کشتن شهادت و عامل لقاءالله و تبعیدم گردش و تفریح است. من نمی‌دانم از آنانی که سبب اینهمه خیر شده‌اند، چگونه قدردانی نمایم. اگر به اندازەی این قلعه طلا انفاق می‌کردم نمی‌توانستم شکر این نعمت (زندانی شدن) که خدا به من ارزانی داده به جای آورم. 

رهبران عزیز! یوسف‌وار در سرزمین عزیز مصر زندان را دوست بدارید «ربِّ السِّجنُ أحَبُ الیَّ» و صبر نمایید. باشد که چند صباحی دیگر آفتاب تابناک اسلام و عزت خداوندی از تاریکخانەی کشور شما تابیدن گیرد و نه تنها انسانهای دیار شما بلکه تمام افراد جهان اسلام پس از سالیان دراز از ظلمات حکومت طاغوتیان بیرون می‌آیند و چشمانشان با نورعدالت و ایمان روشن می‌گردد. 

 صبری که شما عزیزان در این ایام در مسیر دین از خود به نمایش گذاشتید، بر رنج و محنت سایر ابعاد صبر (خواهش‌های نفس، دنیا، مقام و...) برتری دارد. زیرا سایر ابعاد صبر بیشتر در زمینەی تکامل و سازندگی خود صاحبانشان قرار دارد، اما صبر شما در راستای تکامل بخشیدن و سازندگی دیگران است، تردیدی نیست که بردباری شما در زمینەی «دیگرسازی» بس ارزشمند‌تر از بردباری در زمینەی «خودسازی» است. 

شما با تقدیم فرزندان دلبندتان برای به ثمر نشاندن دعوت اسلامی، ابراهیم‌وار از اسماعیل خودتان گذشتید و این قربانی‌های شما در ساختن کعبەی آمال مسلمانان نقش بسزایی خواهد داشت. ایدئولوژی و افکار شما دیگر محدود و منحصر به سرزمین مصر نیست و سراسرعالم اسلامی را درنوردیده و در اکناف جهان انسان‌های آزادمنش چشم به سبک استقامت شما دوخته‌اند و بی‌صبرانه منتظر پرگشودن مرغ بلند پرواز پیامتان هستند تا بار دیگر مزەی راستین آزادی و عدالت را با آن بیازمایند. پس صبور باشید صبری از جنس صبر یعقوب، صبر جمیلی که دیدەی نابینای امت محمد را نور تازه هدیه بنماید. 

 می‌دانم حالا دو فرزند دلنشین و زیباسیرتتان «آزادی و محمد مرسی» در زندان و چاه فرعون‌صفتان اسیرند، یعقوب‌وار به آغوش صبر بروید شاید به زودی «و عَسی اللهُ ان یأتیَنی بهم جَمیعا» مقدر گردد. فرمایش گهربار حضرت علی (رضي الله عنە) را آویزەی گوش جانتان فرمایید، آنجا که فرمود: «الصَّبرُ سَیفُ لا یَنبُو ومطیةٌ لا تَکبو وضیاءٌ لا تخبو» صبر شمشیری است که هرگز کند نمی‌شود و مرکبی است که هرگز نمی‌لغزد و مشعلی است که هرگز خاموش نمی‌شود.. 

پیشینیان گفته‌اند: «الصَّبرُ مُرٌ لا یَتَجَرَّعُهُ إلا حُرٌ» صبر نوشابەی تلخی و جز آزادگان آن‌را نمی‌نوشند. 

فرمایش پرمایەی امام شافعی(رحمه الله) را چراغ راه خود سازید زمانی که از وی پرسیدند کدام یک برای مؤمن بهتر و برازنده‌تر است بلیّت یا مکنت؟ در جواب فرمود: مگر مکنت بدون بلیّت می‌تواند باشد؟ 

حافظ شاعر گرانقدر ایران  چە نیکو اشاره می‌کند: 

صبر و ظفر، هر دو دوستان قدیمند                       بر اثر ِ صبر نوبت ِ ظفر آید

عزیزان! آنان که در صف مقابل به رزم ایستاده‌اند متنوع‌اند. بعضی‌ها در اصل دشمن‌اند بعضی ندانسته به صف دشمن پیوسته‌اند و ما می‌دانیم که خنجر دشمن بدن را مجروح نمی‌سازد اما خنجر دوست قلب انسان را می‌شکافد. نکند اعمال و زخم زبان و آزار دشمنان داخلی و خارجی از طریق جراید و رسانه‌ها بتواند پیروانتان را در طی طریق مسالمت‌آمیز بلغزاند و به آسانی مروارید صید شدەی این دو سال و‌اند شعب ابی‌طالب را برباید. آنچه تاکنون از شما مشاهده شده، مایەی تحسین آزادیخواهان است و خوب ماهیت واقعی افکار و اندیشه‌هایتان را نمایان ساخته است. به قول حافظ:

خوش بود گر محک تجربه آید به میان                تا سیەروی شود هر که در او غش باشد

سروران ارجمند! خوب مستحضرید که ما در قرآن مجید، هیچ عمل صالح و هیچ صف و خصلتی نمی‌یابیم که همانند صبر برایش پاداشی این چنین عظیم در نظر گرفته شده باشد. آنجا که خداوند از پاداش صابران سخن می‌گوید: «وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُبَوِّئَنَّهُمْ مِنَ الْجَنَّةِ غُرَفًا تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا نِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِينَ* الَّذِينَ صَبَرُوا وَعَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ» هراندازه استقامت در مسیر صحیح بیشتر شود حتماً آزمایش و امتحان هم به موازنەی آن بیشتر می‌شود و این یک سنّت ربانی در مسیر دعوت الی الله است که: 

هر که در این بزم مقرب‌تر است           جام بلا بیشترش می‌دهند

به رهروان خود با یقین مثال‌زدنی خودتان وعدە دهید که وعده‌های خداوند حتمی است و بدانند که هر قدر مسیر زندگی آنان پر از خار جانگزا باشد و هر اندازه در گیرودار زندگی مشقت تحمل کنند، عاقبتشان به خیر است و فرجام نیک زندگی آنان حتمی است: همچانکه خداوند در سورەی اعراف بیان می‌دارد: «قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ اسْتَعِينُوا بِاللَّهِ وَاصْبِرُوا إِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ يُورِثُهَا مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ»

 با کلام روح‌انگیز خداوند به امید دیدار در محضر مبارک پیامبر-صلّي الله عليه وعلى آله وسلّم- از دیار صلاح الدین ایوبی- رحمه الله- دعاگوی شما خواهیم بود.

 «سَلَامٌ عَلَيْكُمْ بِمَا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ» 

منابع: 

-نبیل حامد المعاذ، التزکیة

-یوسف القرضاوي، الصبر في القرآن